پیش از آن که بیمارستانها، راهکار RFID را برای ارتقای مدیریت روند گردش کار بیماران به کار بگیرند باید به مسایلی توجه داشته باشند که در روند مدیریت بیماران اختلال به وجود نیاید.
تختها از منابع کمیاب بیمارستانها هستند. اغلب بیماران در بخشهای اورژانس یا اتاقهای مراقبتهای پس از عمل، ساعتها منتظر یک تخت میمانند به این دلیل که پرسنل بیمارستان اطلاع دقیقی از زمان مرخصی بیماران دیگر ندارند. راهکارهای RFID مختلفی برای بهینه کردن روند مدیریت تختهای بیمارستان با ردیابی فوری بیماران و تختها به کار گرفته شده است. وقتی بیماری مرخص و تختی خالی میگردد یا اتاقی تمیز شده و برای یک بیمار جدید آماده میشود، این سیستمها میتوانند به کارکنان مربوطه هشدار دهند.
اما این راهکارها در کنار بهبود شیوهی روند گردش کار بیماران در بیمارستان مؤثر هستند. افراد در بخشهای مختلف بیمارستان باید در دسترس باشند تا بتوانند به هشدارهای سیستم به صورت آنی پاسخ دهند. بیمارستانها باید پیش از بهکارگیری راهکار مدیریت RFID، مسائلی را در نظر بگیرند تا مانعی در روند گردش کار بیماران به وجود نیاید.
مسألهی 1- پزشکان، مسئول ترخیص بیماران هستند. اما پزشکان معمولاً مشغلههای زیاد دارند و نمیتوانند در یک زمان ثابت برای ویزیت بیماران برنامهریزی نمایند. اگر بیماران برای ترخیص آماده نباشند، ممکن است مدت بیشتری در بیمارستان بمانند و در انتظار ویزیت بعدی پزشک قرار گیرند.
مسألهی 2- وقتی پزشکان بیماران را مرخص میکنند، پرستاران باید گزارش وضعیت بیمار را بهروزرسانی کنند تا تیمهای مراقبت در منزل بتوانند کارشان را آغاز نمایند. اما پرستاران هم معمولاً گرفتار مراقبت و رسیدگی به بیماران هستند، بنابراین ارائهی گزارشها به بعد موکول میشود و معمولاً چند بیمار به صورت یک جا مرخص میگردند.
مسألهی 3- راهکار مدیریت بستری RFID میتواند آلارمی خودکار برای خدمتکاران و کارگران بیمارستان جهت نظافت و آماده کردن یک اتاق خاص بفرستد. این هشدار به روند جابهجایی بیماران شتاب میبخشد. اما در بیشتر بیمارستانها، شیفت کاری خدمتکاران تغییر میکند و همیشه این افراد برای پاکسازی اتاق و آماده کردن تخت در دسترس نیستند.
مسألهی 4- بعضی بیماران را نمیتوان به راحتی در بیمارستان جا به جا کرد. نیاز به صندلی چرخدار و تجهیزات بالابرنده هست. بیشتر مواقع، کارگرانی که وظیفهی جابهجایی بیماران را دارند، نمیتوانند موقعیت مورد نظر را شناسایی کرده و همیشه در دسترس نیستند. قابلیت دسترسی به پرسنل و تجهیزات حمل بیمار به فضاهای بیرونی مثل مراکز توانبخشی هم مسألهی دیگری است. عرضهکنندگان RFID، سیستمهای موقعیتیاب فوری بر مبنای RFID را برای ردیابی و بررسی بیماران و تختهای بیمارستان به کار گرفتهاند. تبدیل دیتای کاربردی به اقدامات فوری بسیار پیچیده است. در این راستا، بیمارستانها باید در پردازش عملیات ترخیص بیماران شیوههای مناسبی در نظر بگیرند تا بتوانند ساختار سازمانی و مسئولیتها و وظایف جدیدی بپذیرند. مثلاً پزشکان میتوانند بیماران را برای بررسی آمادگی برای ترخیص ویزیت کنند، به جای آنکه در زمانهای ثابتی این کار را انجام دهند. پرسنل گروه خدمتکاری و جابهجایی بیماران میتوانند گروههایی تشکیل دهند که برای انجام عملیات همیشه آماده باشند. بعضی از بیمارستانها اتاقهای ترخیص ایجاد کردهاند که تختهای خالی داشته باشند. بیمارستانهایی که برای بررسی مشکلات روند کار بیماران و راهکارهایی برای مدیریت بستریها میپردازند، مراقبت بهتر و بیشتری از بیمارانشان دارند و پرسنلشان هم احساس رضایتمندی بیشتر و استرس کمتری را تجربه میکنند.