قوانین NFPA 3 و NFPA 4 ابزارهای ارزشمندی در ساختمانها هستند که به مدیریت مکانهـای بسیار بزرگ می پردازند، از جمله فرآیند راهاندازی پروژهای بزرگ در منطقهی Macau، منطقهای با بزرگترین مجتمعهای جهان را اجرا نمودهاند. در 14 سال گذشته، کمپانی Jensen Hughes فرآیند ساخت و ساز در Macau را مدیریت میکرد؛ منطقهی اداری ویژه در بخش جنوبی چین، در امتداد رودخانهی ژوجیانگ در مرز کشور هنگ کنگ. Macau مهد بزرگترین ساختمانها در جهان است که بسیاری از آنها ترکیبی از هتلها و اماکن تفریحی میباشند و به همین جهت به آن لقب لاسوگاسِ آسیا داده شده است.
در این منطقه 11 پروژهی حفاظتی راهاندازی و اجرا شده که هر کدام محدودهای بیش از سیصد هزار متر مربع را در بر گرفتهاند. اولین و کوچکترین پروژه،Sands Macao نام دارد که در سال 2004 با نزدیک به 1.7 میلیون فوت مربع افتتاح گردید. ساخت Sands Macao بلافاصله بعد از افتتاح، با 240 میلیون دلاری که بابت خرید سهام ساخت آن طی 9 ماه فراهم شد آغاز گردید. در نتیجه ساختمانهای بسیار دیگری در آن منطقه شروع به ساخته شدن کردند که بزرگترینِ آنها Sands Cotai Central نام داشت و در سال 2012 با مساحت 4میلیون و 200 هزار متر مربع افتتاح شد، یعنی تقریباً برابر با 240 زمین فوتبال. قیمت ساختمان با اندازهی تسهیلات، افزایش یافت.
سیستم های حفاظت حریق
همانطور که انتظار میرفت، اندازه و پیچیدگی سیستمهای محافظت در برابر حریق و ایمنی حریق در این تسهیلات متناسب با اندازهی ساختمان بود و میتواند منجر به افزایش چالشهای راهاندازی شود. این پروژهها بیش از 100 سیستم تشخیص حریق و پنل هشدار با صدها منبع تغذیهی کمکی که بالغ بر 10000 دستگاه را نظارت و کنترل میکنند راهاندازی مینماید. در عوض این دستگاهها با حدود 100 منطقهی سیستم آبپاش، سیستمهای اطفای حریق جایگزین، کنترلرهای آسانسور و بیش از 50 سیستم کنترل دود و کنترل دسترسی یکپارچه میشوند. این آمار شامل تعداد ژنراتورهای مورد نظارت قرار گرفته، شاترها و دربهای کشویی کنترل شده و نیز انواع متعدد قابلیتهای کنترل شرایط اضطراری مربوط به سیستمهای مگا یکپارچه نمیشود. رویکردها و فرآیندهای پذیرفته شده برای راهاندازی سیستم ممکن است یکپارچهسازی کامل سیستم را مد نظر قرار ندهند یا نیازمند همان سطح از تأیید سیستم برای عملکرد، قابل اعتماد بودن و دوامی باشند که NFPA میخواهد و نیازی به اعتبارات و تأییدیههای حرفهای نباشد.
قوانین و استانداردهای تطابق یافته برای محیط ساخته شده، الزامات سیستم حریق و ایمنی آن را تعریف میکنند. این الزامات با هر ویرایش جدید قانون و استاندارد، پیچیدهتر میشوند و با افزایش ابعاد و اندازه، کاربری، بارگیری ساکن، پیچیدگی و خطرات مربوطه نیز بزرگتر و گستردهتر میگردند. با در نظر گرفتن پروژههای بسیار بزرگ تفریحگاهها در Macau و چالشهای پیش رو، فرآیند راهاندازی این سیستمها میتواند ترس آور و مضطرب کننده باشد. تجربهی راهاندازی در Macau با توسعهی فرآیندها و رویکردهایی همراه شد که به موازات قانون NFPA3، یعنی راهاندازی سیستمهای محافظت در برابر حریق و سیستمهای ایمنی عمر و NFPA 4، یعنی تست محافظت در برابر حریق و تست سیستم ایمنی عمر یکپارچه پیش رفتند. کمپانی Jensen Hughes در کمیتههای فنی با مسئولیت توسعهی آن استانداردها شرکت کرد و تیم NFPA تجربیات خود را از راهاندازی این انواع تسهیلات با این کمیته به اشتراک گذاشت. مانند تمامی فرآیندهای یکپارچهی پیچیدهای که بازدههای متعددی داشت و نیاز به ارزیابی و نظارت بود، راهاندازی موفق یک سیستم بسیار قبلتر از هر آزمون و تستی آغاز میشود و پس از پر شدن ساختمان از سکنه نیز به پایان نمیرسد. راهاندازی و تست یکپارچهی پروژههای بزرگ Macau این مفاهیم را در تمامی چهار مرحلهی پروژه به کار برد: برنامه ریزی، طراحی، ساخت و اسکان. اگرچه بسیاری از مناطق در سراسر جهان شاهد افزایش چشمگیری در تعداد تسهیلات بزرگ و پیچیده در حال ساخت میباشند، اما قوانین محلی شاید با اندازه، پیچیدگی یا کاربری آنها هماهنگی نداشته باشند. در این صورت دور از ذهن نیست که تیم قضایی به فکر سازگاری قوانین NFPA و استانداردهای آن بیفتند تا آن را جایگزین قوانین و مقررات محلی خود سازند. در حین اجرای پروژه در Macau گروه NFPA قوانین مهمی را برای هر چهار مرحلهی پروژه شناسایی کردند که میتواند به سهامداران در جلوگیری از اشتباهات رایج مربوط به راهاندازی کمک کند. با رواج ساختمانهای بزرگ در سراسر جهان، هر کسی که درگیر فرآیند راهاندازی است باید تمرینات اصلی و مفیدی را در نظر بگیرد تا بتواند به خوبی گامهای لازم برای ارتقای تسهیلات و اجرای به موقع و مطابق با بودجهی آنها را بردارد.
مرحله برنامه ریزی، شناسایی اولیهی چالشهای راهاندازی
به دست آوردن و حفظ توجه، تمرکز و امکانات ورودی از سهامداران اصلی پروژه در طول مرحلهی برنامه ریزی همیشه چالشی اصلی و مهم به شمار میرود. این مرحله، زمانی است که تصمیمات حساس گرفته میشوند و به پروژه در پیشروی مطابق با بودجه و برنامهی زمانی و نیز دستیابی به عملکرد سیستم بهینه در طول چرخهی خود کمک کند. قانون NFPA3 مرحلهی برنامه ریزی را به عنوان دورهای تعریف کرده که طی آن تیم راهاندازی سیستمهای محافظت در برابر حریق و ایمنی عمر شکل بگیرد و مفاهیم اولیهی پروژه و الزامات پروژه مشخص شده باشد. در بیشتر مکانهای تفریحی، بخش اصلی ساختمان به تجمع ساکنین اختصاص مییابد که برای بازی، تئاتر، رویداد، فضاهای قرارداد، مراکز کنفرانس، رستورانها و مکانهای مشابه در نظر گرفته میشوند. برنامهریزی باید نه تنها اندازه بلکه پیچیدگی سیستمهای حریق و ایمنی عمر را تشخیص دهد. الزامات قانون و استاندارد در مجتمعهای بسیار بزرگ عموماً بسیار متعدد و دارای محدودیت هستند؛ زیرا رفت و آمد ساکنین در این مکانها بالا میباشد؛ حتی در مکان نسبتاً کوچکی به نام Sands Macao ناحیهی اختصاص یافته برای بازی نزدیک به 70000متر مربع میباشد و رفت و آمد افراد به صورت قانونی بیش از 20000 نفر تنها در بخشهای اختصاص یافته به تفریح و بازی است. در بزرگترین پروژهی این منطقه، یعنی Sands Cotai Central میزان رفت و آمد در این ساختمان بیش از 176000 نفر در نظر گرفته شده است.
مرحلهی برنامهریزی اولین مرحله را فراهم میسازد تا سهامداران را به چالشهای اساسی همچون خروجیهای افقی و گذرگاههای خروج معرفی کند و اینکه چگونه میتوانند بر طراحی سیستمهای مکانیکی، الکتریکی و لولهکشی، سیستمهای حفاظت در برابر حریق و عملیاتهای ساختمانی اثر بگذارند. خروجیهای افقی میتوانند مناطق مشخص شدهی تخلیهی اضطراری در هنگام حریق را تحت تأثیر قرار دهند و مناطق آبپاش و تشخیص دود اغلب باید با خروجی افقی هماهنگ شوند. مرزهای مناطق مقاوم به حریق باید ترکیبی از سیستمهای اطفای حریق و سرکوب دود را داشته باشند که نیازمند کنترلهای با اتصال درونی از دتکتورهای دود مرتبط میباشد. خروجیهای افقی به ستونهای ایستادهای روی هر جهت از دیوار مجاور نیاز دارد که درب را باز میکنند.
راهاندازی میتواند شامل ارزیابی قابلیتهای محافظت در برابر حریق غیر فعال باشد و مسئولین گذرگاههای خروجی قادرند چالشهای طراحی را ارائه کنند که باید در طی مرحلهی برنامهریزی برطرف شوند. سهامداران باید بدانند که از یک گذرگاه خروجی چگونه عبور کنند؛ چرا که آنها یک محوطه خروجی عمودی دارند، یعنی نفوذ به سیستم از گذرگاههای خروجی ممنوع میشود مگر زمانی که سیستم برای خروج اختصاص یابد.
مرحله طراحی، در نظر گرفتن کاربردهای متفاوت برای مواد و اقدامات
NFPA 3 مرحلهی طراحی را به عنوان دورهای تعریف میکند که در آن زیربنای طراحی تولید میشود، محاسبات و نقشهکشیها تهیه میگردند و رویکردها مورد تست و آزمایش قرار میگیرند.
باید به خاطر داشت که مقررات ایمنی حریق و عمر سطح قابل قبولی از ایمنی برای محل به شمار میروند و نباید فراموش کرد که این سطح به طور چشمگیری بسته به شرایط منطقه و مکان متفاوت است و این مربوط به الزامات طراحی قانونی نیز میباشد. قوانین و استانداردها از جمله قوانین مربوط به NFPA، ویژهی استانداردهای عملکرد و تولید برای محصولاتی هستند که ممکن است به راحتی در محل یافت نشوند و یا اینکه تجربهای از نصب این محصولات در دست نباشد. تجربهی نصب اغلب برای اعتبار یک سیستم و عملکرد آن و نیز برای دوام سیستمهای ایمنی عمر و حریق حیاتی و ضروری میباشند.
تجارب این مؤسسه در Macau به آنان نشان داده که در صورت اثبات برابر بودن، پذیرفتن ابزارها و روشهای متناوب مربوط به محصولات، تجهیزات و اجزای سیستم ساختاری یا اقدامات مربوط به نصب میتواند اجرایی شود. بهترین کار آن است که این مشکل از ابتدا و در حین مرحلهی طراحی حل شود تا تمامی سهامداران مربوطه از فهرستها و استانداردهای مواد سازگار شده آگاهی یابند.
سهامداران باید روشهای تست سیستم را قبل از شروع به اجرای سیستمها فراهم نمایند، اگرچه این روش میتواند منجر به افزایش چالشها شود. سرعت پروژههای Macau بسیار بالا است، به عنوان مثال پروژهی Venetian Macau مساحتی معادل 3 میلیون و 200هزار متر مربع دارد و تنها طی سه سال طراحی و ساخته شد، همچنین این زمان پس از بازسازی محل ساختمان از زیربنا بود که به احتمال بسیار زیاد زیر آب قرار داشت و تست کردن این مواد و روشهای متناوب میتوانند به راحتی نادیده گرفته شوند.
نمایندهی راهاندازی حریق باید از این حقیقت آگاه باشد و همهی مجموعهها را از این نیازهای آزمایشی در طی هر دو مرحلهی طراحی و ساخت آگاه سازد.
مرحله ی ساخت، اجازهی آزمایش سیستم مرحلهای و آزمایش گروه کنترل
مرحلهی ساخت در NFPA 4 به عنوان مرحلهای تعریف میشود که در طی آن سیستمها و مواد، ساخته و نصب، آزمایش و تأیید میشوند. NFPA 4 نیازمند آزمایش سیستم end-to-end میباشد، آزمایشی از اولین ورودی اولین سیستم تا آخرین خروجی آخرین سیستم. هدف از این آزمایش end-to-end مشاهدهی پاسخ اجزای سیستم قابل کاربرد است نه محاسبهی عملکرد کلی سیستم. این استاندارد به آزمایش گروه کنترل اجازه میدهد تا به هدف آزمایش سیستم یکپارچه دست یابد، یعنی مشاهدهی آن که نصب سیستم یکپارچهی نهایی با اهداف طراحی ویژه برای قوانین و استانداردهای قابل کاربرد تطابق پیدا کند.
یک چالش مشترک میان پروژههای Macau راهاندازی یکپارچهی سیستم تشخیص و سیگنالدهی حریق میباشد که قطب یکپارچهسازی رایج برای اکثریت سیستمهای حفاظتی حریق به شمار میرود. صرف نظر از تشخیص حریق، برای سیستم نظارت و کنترل سیستمهای متنوع مرتبط نیز رایج است، از جمله سیستمهای اطفای حریق متناوب و آبپاش، کنترل دود، کنترل دسترسی، HVAC، آسانسورها، پله برقیها، موزیک پس زمینه، نوردهی و سایر موارد.
تجمع بیش از حد و پر رفت و آمد بودن، انجام آزمایش همزمان، تمامی جوانب و عملکرد سیستم را غیر کاربردی و عملاً غیر ممکن میکند؛ سیستم هشدار حریق برای پروژهی Venetian Macau که شامل دو بخش Parisian و Plaza Macao میباشد، بیش از 25000 نقطهی هشدار حریق آدرس پذیر دارد.
اگرچه ضرورتی ندارد هر زمان که دستگاه اولیه فعال است با قابلیت مربوط به عملکرد روبرو شویم، اما NFPA72، قانون سیگنالدهی و هشدار حریق ملی، نیازمند تأیید فعال سازی دستگاه رابط کاربری کنترل اضطراری در طول آزمایش دورهای، اولیه و واکنش پذیری آن میباشد. چالش، اجرای آن در یک سیستم یکپارچهی بسیار بزرگ با سیستمها و قابلیتهای متصلی است که برای آزمایش در یک زمان آماده نیستند. به طور مثال، با افزایش یک گروه کنترل به بیش از 100 دتکتور دود که وقتی هر یک از آنها فعال شود به آسانسور هشدار میدهند، 100 بار یادآوری به آسانسور هیچ ضرورتی ندارد. در اینجاست که یک آزمایش گروه کنترل میتواند به کمک بیاید.
هدف از رویکرد NFPA
این رویکرد آزمایش NFPA به منظور تأیید قابلیت و عملکرد است، همچون یادآوری به آسانسور، همراه با فعال سازی اولین و آخرین دستگاه در گروه کنترل شروع کننده. اولین دستگاه تضمین میکند که قابلیت کنترل اضطراری واقعی همانطور که در نظر گرفته شده عمل میکند که اگر این قابلیت مطابق برنامه در حین آزمایش سایر دستگاهها اجرا نشود میتوان آن را اصلاح نمود. بنابراین میتوانیم تأیید کنیم که قابلیت کنترل اضطراری در فعال سازی آخرین دستگاه به شرط تأیید راهاندازی نهایی، به درستی کار میکند. اگرچه این رویکرد، عملکرد سیستم رابط شده را تضمین مینماید، اما به ندرت امکان دارد که در سیستمهای چندگانه با قابلیتهای متفاوت از یک دستگاه آغاز کننده در گروه کنترل همان سطح از تضمین به دست آید. قابلیت یادآوری به آسانسور را در نظر بگیرید؛ به دلیل زمانبندی ساخت در یک پروژه با مقیاس وسیع، شاید لازم است که ارتباط یکپارچه بین سیستم تشخیص حریق و یادآوری آسانسور پیش از عملکرد کنترل حریق نهایی گردد. هرچند میتوانید همان روشهای آزمایش اول و آخر را برای سیستم کنترل دود که قبلاً برای یادآوری آسانسور استفاده شده را به کار ببرید، اما فعال سازی برخی از دتکتورهای دود مربوط به تست کنترل دود، سیستم یادآوری آسانسور را نیز فعال خواهد کرد.
این یک تناقض رایج است که به زمانبندیهای پروژهی سیستمهای بزرگ مربوط میشود که در آن یک دستگاه آغاز کننده به گروههای کنترل چندگانهای که قابلیتهای متفاوتی را فعال میکنند تعلق دارد و نمیتوانند برای آزمایش به طور همزمان آماده و تکمیل شوند. آگاهی از این چالشها در هنگام توسعهی یک برنامهی راهاندازی و رویکردهای تست یکپارچه به تیم راهاندازی اجازه میدهد تا مقرراتی وضع کنند که به طور موقت ارتباط با قابلیتهایی را که برای آزمایش یکپارچهسازی ویژه قابل کاربرد نیستند غیر فعال سازد.
مرحلهی اسکان
مشکلات را بازبینی کنید تا زمانی که به درستی متوجه آن شوید. برای بازرسی، آزمایش و نگهداری سیستمهای ایمنی عمر و حریق در تمام عمر ساختمان آماده باشید.
مؤسسهی NFPA به عنوان نمایندهی اجرای آزمایشات یکپارچه و راهاندازی در پروژههای Macau، مشاهده کرده که اغلب باید مشکلات را بازبینی کرد تا اطمینان یابیم الزامات سیستم به درستی حل شدهاند، حتی اگر چالشهای حل شده در مرحلهی ساخت به مرحلهی اسکان نیز کشیده شوند.
اگرچه پروژهها در Macau باید مدارک لازم گوناگون را ارائه کنند، اغلب در طول مراحل بعدی راهاندازی آشکار میشود که ارائهی مدرک تمامی چالشها را به طور کامل بر طرف نمیسازد. این میتواند تا حدی به دلیل نداشتن تجربهی کافی سهامداران پروژه با قوانین و نیز فرهنگ طراحی و ساخت محلی باشد. بیشتر سهامداران با قوانین و استانداردهای مربوطه آشنا نیستند، به ویژه اینکه چگونه این الزامات میتوانند قابلیتها و نقشهای ساختاری یک پروژه را تحت تأثیر قرار دهند.
برای پروژههای Macau، دارندگان و معماران در ابتدا قوانین و استانداردهای متناوب را اتخاذ کردند؛ زیرا فضاهای باز و بزرگ مشابهی را مجاز شمردند که تحت قوانین محلی اجازهی آن را نداشتند. ساختمان محلی و دپارتمانهای حریق این رویکرد را پذیرفتند؛ زیرا مقررات جدید کامل بوده و مفاهیم و خطرات ساختمانی منحصر به فرد موجود در پروژههای عظیم این منطقه را پوشش دادند. اما تأثیر کلی روی ساختار و سیستمهای یک پروژه به ندرت شناخته میشود یا مورد تقدیر قرار میگیرد تا زمانی که الزامات جدید تقویت گردند و میتوانند گاهی پیش از اینکه سطح قابل قبولی از عملکرد سیستم حاصل شود، نیازمند تلاشهای متعددی باشند. به عنوان مثال Macau به سیستمهای عظیم دود مشهور است؛ اما اهداف عملکرد آنها در مقایسه با سیستمهای کنترل دودِ مورد تأیید NFPA محدودیتهایی دارند. معرفی کنترل دود به عنوان یک سیستم ایمنی با هدف عملکرد مهندسی شده به منظور فراهم سازی محیطی مطمئن برای دسترسی خروج مفهومی بسیار جدید برای مسئولین در Macau بود. کنترل دود به عنوان یک سیستم ایمنی عمر پیچیده، قابلیتهای یکپارچهی متعددی دارد که معمولاً عبارتند از تشخیص حریق، کنترل آبپاش و سیستمهای مدیریت هوا و نیازمند نظارت گسترده با سیستم کنترل دود در حین وضعیتهای فعال و غیر فعال خود هستند. پیچیدگی این یکپارچه سازی، مفهوم جدیدی برای بیشتر سهامداران بود و نیاز به آموزش کامل و هماهنگی دقیق در تمامی مراحل فرآیند راهاندازی وجود داشت تا عملکرد موفقیتآمیز سیستم را تضمین نماید.
علاوه بر این، مرحلهی اشغال باید شامل ایجاد بازرسی، آزمایش و فرآیند نگهداری یک سیستم برای عمر ساختمان شود. اگرچه روشهای راهاندازی و آزمایش سیستم به شدت مربوط به الزامات نگهداری سیستم میشوند اما راهنماییهای نگهداری ویژه به طور کامل با تمامی قوانین و استانداردها مد نظر قرار میگیرند.
استانداردهای NFPA
استانداردهای NFPA 3 و NFPA 4 نیازهای راهاندازی را که باید توسط اجراکنندگان قانون و تولیدکنندگان استفاده شوند تا الزامات و محصولاتشان را در طراحی کلی این سیستمها بیشتر یکپارچه سازند، به طور کامل تعریف میکنند. به عنوان مثال، سیستمهای تشخیص حریق و سیگنالدهی را در نظر بگیرید. هر دو قانون مربوط به ساختمان و سیستم الزامات توسعهی طراحی را طی سالها گسترش دادهاند تا نیازهای مربوط به نصب و عملکرد سیستم را برطرف سازند، اما افزایش الزامات طراحی نیازمند قضاوت کامل طراحی سیستم مربوط به نیاز نهایی برای آزمایش و حفظ سیستم نیستند. قابلیت اطمینان و عملکرد سیستمهای بزرگ از آنالیز منطقی طراحیهای مدار، گروهبندی کنترل اضطراری، مناطق سیگنالدهی تخلیه اضطراری و سایر قابلیتهای یکپارچه با هدف توسعهی یک برنامهی نگهداری قطعی عملکرد ساختمان را در حین آزمایشات زمانبندی شده محدود میکند، بهرهمند خواهد شد.
این نوع ابزارها و اقدامات برای مدیریت راهاندازی و تست، سودمند خواهند بود؛ زیرا مکانهای پر رفت و آمد و شلوغ در سراسر دنیا رایجتر میشوند. ارائهدهندگان قوانین و استانداردها باید تشخیص دهند که با افزایش پیچیدگی سیستم، کنترلهای سیستم ساده شده برای غیر فعال کردن قابلیتهای بازگرداندن سیستم توسط منطقه، گروه یا نوع آزمایش مورد نیاز هستند. مقررات فعلی برای اقدامات و تنظیمات مجدد اضطراری به کنترلهای سیستم محدود نیاز دارند، اما تعداد ناچیزی مأموریت کنترل سیستم وجود دارد که به تست و نگهداری مرتبط باشند.
قابلیتهای مانیتورینگ میدان در وضعیت مثبت که برای آزمایش و نگهداری اختصاص یافتهاند میتوانند به طور قابل ملاحظهای اثربخشی فرآیند را بهبود بخشند. قابلیت به دست آوردن بازخور مثبت از یک دستگاه رابط آلارم حریق، که یک پیام راهاندازی بدون فعالسازی قابلیت کنترل مربوطه را در حین آزمایش دریافت میکند، به خوبی روشهای آزمایش و مقدار زمان صرف شده برای آزمایش را ساده میکند. نمایندگان راهاندازی سیستم حریق میتوانند گروه بزرگی از دستگاههای آغاز کننده مربوط به یک آسانسور، تهویه هوا یا منطقهی اطلاعرسانی را بدون قطع کردن فعالیتهای ساختمان با آزمایشات تکرار شده، فعال سازی نمایند. فراهم کردن نظارت تصویری و صوتی وضعیت دستگاههای اطلاع رسانی میتواند به جای قطع عملکرد اجرایی برای چند ساعت یا چند روز در حین آزمایش، تست دستگاهها را در چند ثانیه امکانپذیر سازد.
تولیدکنندگان ممکن است علاقهای به توسعهی قابلیتهایی که راحتی و کارآیی آزمایش را بهبود میبخشند نداشته باشند؛ زیرا این بهبودیها ممکن است درآمد نگهداری آنان را کاهش دهد. اما اگر مسئولان قانون ایمنی را به عملکرد سیستم نگهداری حریق موجود ارتباط دهند، باید دریابند که قابلیت اطمینان عملکرد سیستم مستقیماً به آزمایش و نگهداری آن مرتبط است. مأموریتهای یک قانون مربوط به نگهداری باید هم وزن و هم ردهی عملکرد سیستم باشد.
موفقیت نهایی به بررسی جامع و کامل طراحی و نگهداری بستگی دارد و تنها ایجاد مدارک آزمایشات سیستم کافی نیست. باید همیشه به خاطر داشت که هدف نهایی برای سیستم پذیرفته شدن در یک آزمایش نیست، بلکه حفظ شرایط اضطراری واقعی در عین برآوردهسازی نیازهای عملکرد لازم میباشد. این مهم تنها در صورتی حاصل میشود که سیستم در دسترس بوده و همانطور که طراحی شده عمل کند؛ این ویژگی، تعریفِ قابل اطمینان بودن محصول نیز میباشد.