ویروس جدید کرونا یا COVID-19 در حال حاضر به بحران سلامت جدی در سرتاسر دنیا تبدیل شده است. در این میان مجموعه ها و مراکزی که از دستگاههای حضور و غیاب اثرانگشت استفاده می کنند که نیاز به تماس مستقیم فرد با دستگاه دارد، خطر ابتلا به بیماری کرونا را برای کارکنان چند برابر می سازند. بنابراین برای مقابله با این بحران و پیشگیری از انتشار بیشتر این بیماری، تجهیزات حضور و غیاب و ریدرهای بیومتریک بدون نیاز به تماس، بسیار بهداشتی تر و مناسب تر هستند و توصیه می شود کاربران نهایی، این راهکارها را اتخاذ کنند.
کروناویروس 2019 که از اواخر سال 2019 به یک اضطرار و بحران تبدیل شد، بنا بر اعلام وبسایت رسمی سازمان بهداشت جهانی تا پایان روز 13 اسفند 1398 برابر با سوم مارس 2020، 90 هزار و 870 نفر در سراسر جهان را آلوده به خود کرده که از این تعداد 3112 نفر بر اثر این بیماری جان باخته اند.همچنین آمار رسمی مبتلایان به ویروس کرونا در کشورمان ایران تا تاریخ 16 اسفند 1398، 4747 نفر می باشد که 124 نفر جان خود را از دست داده اند. لازم به ذکر است که این آمار هر لحظه رو به افزایش است. زادگاه این ویروس ظاهراً در کشور چین و در بازاری در استان هوبی، شهر ووهان بوده است.
اگرچه وضعیت سایر شهرهای چین از نظر شدت تلفات و ابتلا به وخامت این شهر کشیده نشد، اما تمهیدات دولت چین برای شهرهای دیگر نیز تقریباً با همان شدت اندیشیده شد. برای مثال در شهر Hangzhou مردم از رفتن به مهمانی و تجمع کردن منع شدند و از آنان خواسته شد تا حد امکان از یکدیگر فاصله بگیرند. کارکنان کمپانیهای بزرگ حفاظتی مانند داهوا و هایک ویژن که دفاتر مرکزی آنها در شهر Hangzhou واقع شده در خانه به کارهای خود ادامه می دهند.
به گفته مراکز کنترل و پیشگیری بیماری در ایالات متحده (CDC)، بخش قابل توجهی از انتشار ویروس از فردی به فرد دیگر از طریق تماس اشخاص نزدیک به هم صورت گرفته است (فاصله حدود 2 متر) که معمولاً ناشی از سرفه یا عطسه فرد بیمار اتفاق می افتد.
همچنین CDC اعلام کرد که افراد با لمس کردن سطوح آلوده به ویروس COVID-19 و سپس دست زدن به دهان، بینی یا چشمان خود می توانند به این بیماری دچار شوند.
همین موضوع باعث شد تا برخی از افراد در مورد ریسک ابتلا به کروناویروس از طریق دستگاههای ریدر اثر انگشت به عنوان یک دستگاه بیومتریک برای ورود و خروج از یک ساختمان نگران شوند؛ چرا که این دستگاهها نیازمند تماس مستقیم انگشت فرد با دستگاه ریدر است. این دغدغه در مورد بیماری های کرونای قبلی مانند SARS نیز وجود داشت. بنابراین مقامات مربوطه بر آن شدند تا برای کارکنان از سیستمهای بیومتریک بدون نیاز به تماس مستقیم استفاده کنند. این سیستمهای بیومتریک به قرار ذیل هستند.
تشخیص عنبیه
تشخیص عنبیه به وسیله یک دوربین کار می کند که تصویری از عنبیه چشم شخص می گیرد. عنبیه چشم انسان شامل جزئیات پیچیده و زیادی است که منحصر به فرد بوده و با سایرین تفاوتهایی دارد. بنابراین تصویر گرفته شده از عنبیه هر شخص با پایگاه داده از قبل ثبت شده تطبیق داده می شود.
تشخیص چهره
تشخیص چهره از دوربینی تشکیل شده که تصویر چهره را می گیرد. سپس آن را به سرور ارسال می کند تا با پایگاه داده تطبیق دهد. بنابراین هر فرد مشکوکی که قصد ورود به مجموعه را دارد شناسایی می شود و آلارمی به اپراتور مربوطه فرستاده خواهد شد. تمامی مراحل تشخیص و احراز هویت چهره توسط خود دوربین انجام می شود و جزوی از فناوری نظارت تصویری به شمار می رود که نیازی به تماس مستقیم فرد با آن وجود ندارد.
بیومتریک وریدی
این نوع بیومتریک، سیاهرگ انگشت و ورید کف دست را شناسایی می کند. در این سیستم نیازی نیست که فرد با ریدر تماس مستقیم داشته باشد. در عوض، اسکنر بیومتریک وریدی، با تاباندننور تقریباً مادون قرمز به انگشت یا کف دست فرد، از الگوی ورید او یک تصویر می گیرد که این الگو در هر فرد با سایر افراد تفاوت دارد. اشعه تابانده شده توسط جریان هموگلوبین دی اکسید شده در داخل رگها جذب می شود.
جالب است بدانید که فناوریهایی نظیر بیومتریکهای تشخیص صدا و رفتار نیز وجود دارند که در این شرایط می توانند مفید واقع شوند.
لازم به ذکر است که قرار دادن انگشت فرد روی ریدر اثر انگشت، چندان کم خطر تر از قرار دادن انگشتتان روی پیاده رو یا دیگر سطوح نیست. به گفته CDC، همیشه پیشنهاد می شود که اقدامات پیشگیرانه صورت گیرد تا از انتشار و شیوع بیشتر این ویروس مرگبار جلوگیری شود. از جمله این اقدامات پیشگیرانه می توان به شستن مکرر دستها با آب و صابون و هر بار حداقل به مدت 20 ثانیه اشاره کرد.
