۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ |
مقالاتنظارت تصویری

نظارت تصویری در ذخیره سازی باید پیشرفته تر شود

هزینه‌هایی که مشتریان نظارت تصویری پرداخت می‌کنند، باید صرف تضمین دسترسی بالای ثبت و ذخیره‌سازی ویدئوهای لایو یا آرشیو شده گردد. رسیدن به این هدف، دسترسی بالای اجزای مستقلی را امکان پذیر می‌سازد. این اجزا عبارتند از دوربین، شبکه، حافظه (داخلی و خارجی)، قابلیت اتصال به اینترنت، نمایشگر، تمامی اجزای VMS و غیره. در این مطلب، به بررسی یک ساختار نظارت تصویری می‌پردازیم که حافظه‌ی با دسترسی بالا، دسترسی به محتوای ویدئوی لایو و ذخیره شده را ارائه می‌نماید.
ذخیره‌سازی روی دوربین یا روی حافظه‌ داخلی

از میان تمامی گزینه‌های در دسترس برای ذخیره‌سازی ویدئوی ضبط شده، ذخیره سازی در حافظه داخلی تنها روشی است که مشکلات شبکه روی عملکرد آن تأثیری ندارد. این ویژگی، وجود حافظه داخلی را به یک ضرورت در دوربین‌های نظارت تصویری تبدیل کرده است. با این حال، حافظه داخلی محدودیت‌هایی نیز دارد:

گنجایش حافظه داخلی محدود است.

عمر حافظه داخلی کوتاه بوده و تنها برای چند هزار ساعت ضبط مداوم ارزیابی شده است.

بیشتر دوربین‌ها به قدر کافی ایمن نیستند و ضربه‌ی فیزیکی به دوربین می‌تواند منجر به از بین رفتن محتوای ضبط شده روی حافظه داخلی شود.

با تکامل یافتن فناوری ذخیره‌سازی و فشرده سازی، مشکلات اول و دوم رفع می‌شوند. اما ایمن سازی دوربین همچنان مانعی برای حساب کردن روی حافظه داخلی باقی خواهد ماند.

حافظه خارجی (اکسترنال) ایمن

بنابراین لازم است ویدئو را در حافظه‌ی خارجی مطمئن ذخیره کنیم. چنین ساختاری از حافظه‌ی داخلی دوربین برای پر کردن فریم‌های جامانده حاصل از مشکل شبکه در حین استفاده از حافظه‌ی خارجی استفاده می‌کند. همانطور که فناوری حافظه داخلی بهبود می‌یابد، فریم‌های جامانده‌ی بیشتری ضبط می‌شوند اما نیاز به حافظه‌ی خارجی همیشه وجود خواهد داشت. حافظه‌ی خارجی، راهکاری است شامل حافظه و تمامی نرم‌افزارهایی که دسترسی به این حافظه را امکان‌پذیر می‌سازند (از جمله  VMS).

دسترسی به ویدئوی لایو و آرشیو شده

هر راهکار نظارتی می‌بایست دسترسی به ویدئوی لایو و آرشیو شده را فراهم کند. دسترسی به ویدئوی لایو می‌تواند یا با حافظه‌ی خارجی صورت گیرد و یا مستقیماً توسط دوربین انجام شود. اگر تمامی شرایط با هم برابر باشند اما باز هم داشتن دوربینی که مستقیماً دسترسی به ویدئوی زنده را فراهم سازد، راهکاری با دسترسی بیشتر خواهد داشت. راهکارهای موجود در بازار، یکی از دو روش فوق را برای دسترسی به ویدئوی لایو به‌کار می‌برند. به دلیل گنجایش محدود و امنیت فیزیکی پایین حافظه داخلی، در حال حاضر حافظه‌ی خارجی باید تمامی نیازها و درخواست‌ها را برای آرشیو سازی ویدئو برآورده کند. بنابراین به ساختاری می‌رسیم که به شدت به حافظه‌ خارجی وابسته است.

ضبط دوگانه

حافظه خارجی برای داشتن دسترسی بالا، می‌بایست دارای افزونگی در ساختار خود باشد. اجزای مستقلی که حافظه خارجی را شکل می‌دهند؛ یعنی مدیای حافظه، سخت‌افزار و نرم‌افزار مرتبط (از جمله اجزای VMS) باید هر یک به مقدار زیاد باشند و همبستگی هوشمندانه‌ای میان آن‌ها وجود داشته باشد. با این حال، راهکارهای موجود در بازار باید با اجزای یکدیگر مرتبط شوند. اخلال در یکی از اجزا منجر به ایجاد اخلال در حافظه‌ی خارجی خواهد شد. به عنوان مثال، اختلال سخت‌افزاری یک سرور منجر به بروز اختلال در VMS و نهایتاً اختلال حافظه خواهد شد. برای این راهکارها در بازار، دسترسی بالا با داشتن واحدهای حافظه‌ی خارجی اضافی به دست می‌آید که در حین قطع برق واحدهای اولیه بتوانند جایگزین شوند. اگر این واحدهای اضافی دائماً واحدهای ابتدایی را کپی‌برداری کنند، بخش‌های جامانده به حداقل می‌رسد و دسترسی به دست آمده در حین قطع شدن برق تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد. این ایده و نظریه، ضبط دوگانه یا DR نامیده می‌شود. به منظور صرفه‌جویی در هزینه‌ها، این واحدهای اضافی می‌توانند برای ذخیره‌سازی زیرمجموعه‌های محتوای ویدئو نظیر نرخ فریم یا رزولوشن پیکربندی شوند. تعداد کمی از واحدهای اضافی می‌توانند قطع برق تمامی واحدهای اولیه را پشتیبانی کنند.

نیاز روزافزون به ضبط دوگانه

بیشتر دوربین‌ها از نظر فیزیکی نمی‌توانند ایمن باشند و محتوای ویدئویی تولید شده توسط یک دوربین باید با حافظه‌ی خارجی ذخیره گردد. بسیاری از راهکارهای VMS از حافظه‌ی خارجی برای ارائه‌ی سرویس به درخواست‌های دسترسی به ویدئوی زنده استفاده می‌کنند. دسترسی محدود حافظه داخلی به ویدئوی آرشیو شده در دوربین محدودیت‌هایی را تحمیل می‌کند. بنابراین حافظه خارجی برای ارائه‌ی خدمات و دسترسی به ویدئوی آرشیو شده نیز به کار می‌رود.

از این رو، یک سیستم نظارت تصویری باید نهایتاً مبتنی بر حافظه خارجی ساخته شود. DR یا ذخیره‌سازی دوگانه روشی هوشمند برای فراهم سازی دسترسی بالا در حافظه خارجی فراهم می‌سازد. با پیشرفته‌تر شدن حافظه داخلی، این فناوری قادر خواهد بود نیازهای دسترسی به ویدئوی آرشیو شده را برآورده کند. نرم‌افزار VMS می‌بایست تکامل یابد تا از این قابلیت به شکلی هوشمندانه استفاده نماید.

ثبت یک پاسخ