زمانی شناسایی و احراز هویت با اثرانگشت، رایج ترین فناوری بیومتریک در سراسر جهان بود. اما اکنون بسیاری از افراد معتقدند که این فناوری معایب و نواقص بسیاری دارد.
به عنوان مثال، حتی اسکنرهای اثرانگشت گران قیمت نیز در تشخیص انگشتان کثیف یا خیس مشکل دارند؛ ضمن اینکه اثرانگشت برخی افراد غیر قابل خواندن است. همچنین چنین اسکنرهایی به دلیل آسیب پذیر بودن نسبت به دما و رطوبت، قابل راه اندازی و نصب در محیط های باز نیستند. ضمن اینکه اسکنرهای اثرانگشت پاسخگوی نیاز روز دنیا به فناوری های بیومتریک بدون تماس نخواهند بود.
بر اساس یک گزارش جامع جدید تحت عنوان «بازار فناوری بیومتریک بدون تماس در جهان بین سال های 2020 تا 2026»، انتظار می رود این بازار تا سال 2026 به 18.6 میلیارد دلار برسد که نشان دهنده رشد سالانه 19.1 درصدی طی این بازه زمانی است. توسعه و پذیرش فناوری های بیومتریک بدون تماس ناشی از افزایش تقاضا برای فرآیندهای احراز هویت، آسان تر و سریع تر بوده و به ویژه با توجه به پاندمی کرونا افزایش چشمگیری داشته است. بنابراین فناوری های تشخیص بیومتریک بدون تماس می توانند پاسخگوی نیازهای جدید باشند.
مناسب تر شدن قیمت فناوری تشخیص چهره
تا چندی پیش، فناوری تشخیص چهره بسیار گران قیمت بود؛ صرف نظر از اینکه راه اندازی آن برای سازمان های پر جمعیت نیز چالش های خاص خود را داشت. اما در سال های اخیر عوامل متعددی تغییر کرده اند. فناوری های بیومتریک چهره برای تعداد مخاطبین زیاد امکان پذیر شدند. سیستم های تشخیص چهره امروزی که ارزان تر، دقیق تر و با کاربری آسان تری شده اند، امنیت بیشتری را به کاربران هدیه می کنند. به علاوه، این سیستم به شما این امکان را می دهد تا در مواقع لازم، هشدار نیز دریافت کنید.
همچنین لازم به ذکر است که خود سیستم به صورت خودکار داده های بیومتریک را به روز رسانی می کند. تصاویر داخل پروفایل های بیومتریک می توانند مستقیماً از طریق ویدئوها به روز رسانی شوند. داده ها در حافظه بلند مدت ذخیره شده و فضای زیادی اشغال نمی کنند. این ویژگی ها برای تمامی مشاغل مزیت رقابتی محسوب می شوند. از آنجا که بازار فناوری بیومتریک دائماً در حال رشد است، تشخیص هویت بدون تماس از جمله فناوری های پر طرفدار در جهان محسوب می شود.
تغییرات جهانی
الگوریتم تشخیص چهره در سراسر جهان تکامل یافته است. بر اساس آزمون های انجام شده توسط مؤسسه ملی استانداردها و تکنولوژی (NIST)، الگوریتم برتر تشخیص چهره سال 2020، نرخ خطای 0.08 درصد را داشت. این در حالی است که همین آمار در سال 2014، 4.1 درصد بود. چنین پیشرفتی خطرات مربوط به تشخیص غلط را کاهش خواهد داد و به افزایش مزایای ناشی از کاربرد صحیح آن در بلند مدت کمک می کند.
بر اساس گزارش مؤسسه NIST، خطاهای تشخیصی غالباً به دلیل کیفیت پایین تصاویر است. در سال 2018، دقت نرم افزار تشخیص چهره 20 برابر بالاتر از نرم افزار به کار رفته در سال 2014 بود. همچنین در سال 2019 عملکرد الگوریتم های این فناوری، تقریباً بی نقص اعلام شد. چنین پیشرفتی ناشی از یکپارچه سازی یا جایگزینی روش های قبلی با فناوری های مبتنی بر شبکه های نورونی است که حتی با تصاویر کیفیت پایین نیز کار می کنند. هوش مصنوعی و به ویژه یادگیری عمیق، عناصر کلیدی این الگوریتم های نسل جدید تشخیص چهره هستند. تشخیص چهره به قدری رواج روزافزون یافته که کارشناسان آن را با اثرانگشت مقایسه می کنند؛ فناوری که مدتها به عنوان استاندارد طلایی تشخیص هویت از آن یاد می شد.
بنابراین، شکی نیست که نوآوری، نیروی محرکه ای است برای توسعه راهکارها و فناوری های بیومتریک نیز با گذر زمان در این مسیر حرکت می کنند. گذار از اثرانگشت به تشخیص چهره، یک نمونه واضح از چنین تکاملی خواهد بود.
