دولت ها در سراسر جهان، تشخیص چهره را برای کاربردهای مختلفی مورد استفاده قرار می دهند؛ از جمله برای تشخیص افراد در ویدئوهای عمومی. این فناوری همچنین توسط پلیس برای پایگاه داده های داخلی و نیز به عنوان یکی از اجزای تأیید هویت برای انتخابات یا امنیت فرودگاه ها به کار می رود. در حقیقت، کاربری تشخیص چهره به صورت جهانی رو به افزایش است.
کمپانی Surfshark، ارائه دهنده شبکه های مجازی شخصی (VPN)، آخرین داده های مربوط به نظارت بر چهره و کاربری تشخیص چهره در سراسر جهان را جمع آوری کرده و آن را بر روی نقشه ای پیاده سازی و خلاصه نموده که نشان می دهد کدام کشورها در حال حاضر از فناوری تشخیص چهره استفاده می کنند، کدام یک استفاده از این فناوری را ممنوع کرده و کدام هنوز برای راه اندازی آن اقدام نکرده اند.
کاربری تشخیص چهره برای مقاصد نظارتی
هم اکنون 109 کشور در جهان یا از فناوری تشخیص چهره برای اهداف و مقاصد نظارتی استفاده می کنند یا آن را تأیید نموده اند.
منابع اصلی داده های این کمپانی برای این پروژه، مؤسسه اوقاف Carnegie برای صلح بین الملل، بنیاد الکترونیک مرزی و کمپانی AlgorithmWatch بودند.
حدود 26 درصد از مردم ایالات متحده معتقدند دولت باید کاربری تشخیص چهره را محدود کند. در سال 2019، سان فرانسیسکو، اولین شهر این کشور بود که در آن استفاده پلیس از تشخیص چهره ممنوع شد. دپارتمان حفاظت خانگی پیش بینی کرده تا سال 2023، اسکن چهره 97 درصد از مسافران سفرهای هوایی را انجام دهد. اطلاعات چهره بیش از 50 درصد مردم ایالات متحده در حال حاضر در پایگاه داده تشخیص چهره پلیس این کشور موجود است.
انسانی کردن ابزارهای حفاظتی
کشور بلژیک تا کنون تنها کشوری است که کاربری تشخیص چهره را رسماً متناقض با قوانین ملی می داند. مسکو، فناوری تشخیص چهره را برای نظارت بر اینکه آیا افرادی که احتمالاً ناقل ویروس کرونا هستند از قوانین قرنطینه پیروی می کنند یا خیر، به کار می برد.
تحقیق دیگری نشان داد که کاربری تشخیص چهره توسط پلیس لندن در 96 درصد موارد صحیح نبوده است. اولین دستگیری در نتیجه شواهد ناشی از دوربین مداربسته مجهز به تشخیص چهره در انگلستان، در 27 فوریه سال 2020 انجام گرفت.
مأموریت Surfshark از گردآوری این نقشه جهانی، انسانی کردن ابزارهای حفاظتی است تا همه بتوانند تحت کنترل حریم خصوصی و حفاظت قرار گیرند.
