ارتقا و توسعه فناوری های بهداشت و درمان جزو اولویت های اولیه در کشورهای توسعه یافته به شمار می رود. متأسفانه، تحقیقات نشان داده اند که سالانه ده ها هزار نفر از مردم بر اثر خطاهای پزشکی در بیمارستان ها جان خود را از دست می دهند. محققان، زمان و بودجه کافی در یافتن روش های جدید برای کاهش احتمال خطاهای انسانی و کارآمد تر کردن سیستم بهداشت و درمان را ندارند.
شناسه فرکانس رادیویی یا RFID، فناوری است که از امواج رادیویی برای جمع آوری و انتقال داده ها استفاده می کند. در گذشته این فناوری در مدیریت زنجیره تولید و ردیابی کالاها در انبارها به کار می رفت. اما در سالهای اخیر این فناوری به صنعت بهداشت و درمان نیز معرفی شده است. RFID قابلیت ردیابی آنی، برقراری ارتباط و داده های مربوط به موقعیت مکانی را ارائه می دهد که این اطلاعات در بیمارستان ها و مراکز درمانی از اهمیت بسیاری برخوردار است.
به منظور درک بهتر نقش RFID در توسعه نرم افزارهای بهداشت و درمان، لازم است بدانید که این فناوری چگونه کار می کند، انواع برچسب ها یا تگ های RFID به چه روش هایی در بیمارستان ها کار می کنند و موانعی که از اجرای RFID در مراکز پزشکی جلوگیری می کنند چیست.
RFID چگونه کار می کند؟
یک سیستم RFID از سه بخش اصلی تشکیل شده است: برچسب یا تگ، ریدر تگ و اپلیکیشن نرم افزاری دیتابیس. ریدر تگ از سیگنال های فرکانس رادیویی برای دریافت داده ها از برچسب RFID استفاده می کند؛ از جمله شناسایی تگ، موقعیت مکانی و دیگر اطلاعات رمزگذاری شده در تگ. سپس این داده های جمع آوری شده از طریق یک شبکه محلی به دیتابیس روی سرور ارسال می شود.
فناوری RFID برای اینکه ریدرهای تگ اطلاعات را دریافت کنند نیازی به خط دید ندارد؛ بنابراین سیستم دقت بالایی داشته و کاربری آن نیز آسان است. همچنین جمع آوری آنی داده ها را نیز امکان پذیر می سازد و این یعنی اطلاعات جمع آوری شده توسط فناوری در دسترس پرسنل قرار خواهد گرفت. این قابلیت به ویژه برای بخش اورژانس یا پرسنل مراقبت های خاص که زمان برایشان از حساسیت بالایی برخوردار است، ارزش دارد.
انواع RFID در بهداشت و درمان
تگ های RFID در چند نوع اصلی در دسترس هستند و هر کدام هدف متفاوتی در صنعت بهداشت و درمان دارند.
تگ های پسیو
تگ های پسیو، تگ هایی ساده و بدون باتری هستند. آنها از ریدرهای قدرتمندی استفاده می کنند که سیگنال های رادیویی با فرکانس پایین را برای جمع آوری داده ها ساتع می کنند. تگ های پسیو بسیار ارزان قیمت هستند. از آنجا که این تگ ها از باتری استفاده نمی کنند، می توانند برای همیشه کار کنند.
تگ های فعال
این نوع تگ ها دائماً سیگنالی را به بیرون می فرستند تا با ریدرهای RFID ارتباط برقرار کنند. آنها می توانند موقعیت مکانی آنی را به درستی ردیابی کنند و طیف خواندن وسیع تری نسبت به تگ های پسیو دارند. تگ های فعال از باتری استفاده می کنند؛ بنابراین جهت اطمینان از کارکردشان، نیازمند نگهداری هستند.
تگ های هوشمند
تگ های هوشمند، از این جهت که سنسورهای باتری خور استفاده می کنند، شبیه به تگ های فعالند و داده هایشان به ابر ارسال می شود. با این حال، تگ های هوشمند، الگوریتم ها را قبل از ارسال داده های موقعیت مکانی به ابر می فرستند. تگ ها در بازه های به خصوصی فعال می شوند، محیطشان را برای نقاط مرجع اسکن می کنند و در صورت حرکت کردن از مکان آخرین اسکنشان، اطلاعات مربوط به موقعیت مکانی جدید خود را اسکن می کنند. از آنجا که این تگ ها داده ها را تنها در صورت لزوم ارسال می کنند، تگ های هوشمند، انرژی ذخیره کرده و داده های دقیق تری نیز ارائه می نمایند.
در بخش بعدی، کاربردهای RFID را در صنعت بهداشت و درمان تشریح خواهیم کرد.
