سالهاست که در نظارت تصویری از راهکارهای حرارتی مانند دوربین حرارتی و تصاویر حرارتی استفاده می شود. با این حال این راهکارها برای مقاصد کنترل دسترسی نیز مورد استفاده قرار می گیرند که این روزها و با شیوع ویروس کرونای جدید یعنی COVID-19 نیز اهمیت بیشتری پیدا کرده اند.
بدن انسان تشعشعات را از خود ساطع می کند، هرچند با چشم غیر مسلح برای ما قابل مشاهده نیست اما تجهیزات و راهکارهای حرارتی و IR یا مادون قرمز مختلف قادر به تشخیص این تشعشعات هستند. کاربردهای مختلفی برای این قابلیت بدن نسبت به مادون قرمز وجود دارد. در صنعت حفاظت برای مثال دوربین حرارتی و تصویربرداری حرارتی به منظور تشخیص افراد متجاوز یا اجسامی که در طول شب ورود غیر مجاز دارند به کار می رود. زمانی که باید محیط پیرامون مراکز نظامی یا زندانهای بزرگ را در نیمه شب نظارت کنید، تصویربرداری حرارتی بسیار کاربردی و مفید خواهد بود.
با این وجود راهکارهای حرارتی کاربردهای دیگری نیز دارند؛ به ویژه در حوزه کنترل دسترسی و غربالگری در فرودگاهها، شرکتها و دیگر کاربران نهایی برای تشخیص دمای بالای بدن افراد و کمک به پیشگیری از انتشار بیماریهای مسری.
این راهکارها پیش تر نیز در زمان شیوع بیماری هایی مانند SARS، آنفولانزای مرغی، آنفولانزای خوکی و ابولا به کمک انسان شتافته اند. اکنون راهکارهای حرارتی با شیوع ویروس کرونا باز هم کارآمدی خود را نشان داده است. بسیاری از کشورها برای ورود مسافران از کشورهای درگیر با این بیماری، محدودیتهایی در نظر گرفته اند و راهکارهای حرارتی بیشتر از همیشه در سازمانهای مختلف مورد نیاز است تا دمای بدن افراد را تشخیص دهند.
در زیر راهکارهای حرارتی که معمولاً برای کنترل دسترسی و مقاصد غربالگری رواج دارند، مورد اشاره قرار گرفته اند.
حسگرهای دمایی مادون قرمز
حسگرهای دمایی مادون قرمز را می توان به دو دسته تقسیم کرد: تماسی و غیر تماسی. برای ادارات یا دیگر مراکزی که طی ساعات کاری خود ورود کارکنان و دیگر افراد را غربال می کنند، روش تماسی امکانپذیر نیست. برای این مراکز، کاربران نهایی باید حسگرهای دمایی مادون قرمز بدون تماس را مورد استفاده قرار دهند. در تجهیزات فوق، معمولاً حسگرهای ترموپیل را به کار می برند که برای محاسبه دمای بدن افراد از فاصله ای مشخص طراحی شده اند.
بنیاد ملی انگلیس برای تحقیقات سلامت اظهار داشت: دماسنجهای مادون قرمز غیر تماسی (NCIT ها) می توانند در عرض چند ثانیه، دمای بدن افراد را اندازه گیری کنند. بیشتر NCIT ها دما را از مقابل مرکز پیشانی فرد اندازه گیری می کنند، اما می توان دما را از مقابل سطح بدن نیز اندازه گیری کرد. این بنیاد افزود: از آنجا کهNCIT ها هیچگونه تماس مستقیمی با سطح بدن ندارند، خطر انتقال بیماری را به هیچ وجه نداشته و نیازی به استفاده از روکشهای کاغذی یکبار مصرف نیز نخواهند داشت.
دوربین حرارتی
دماسنجهای مادون قرمز هر بار دمای یک نفر را اندازه گیری می کنند. اگرچه برای ادارات، شرکتها و سایر مراکز با تعداد پرسنل کم، این روش می تواند کافی و مفید فایده باشد، اما استفاده از این روش برای اماکنی با تعداد نفرات بالا این روش، کاربردی نخواهد بود. برای غربالگری جمعیت افراد در مراکز پر جمعیتی همچون فرودگاهها، اپراتورها به دنبال روشی سریعتر، مطمئنتر و بدون نیاز به تماس مستقیم هستند تا افراد با دمای بدن بالا را تشخیص دهند.
به عبارت دیگر، فرودگاهها از جمله مراکزی هستند که از دوربینهای حرارتی استفاده می کنند؛ دوربینهایی که تصاویر حرارتی یا گرمایی تولید می کنند که اختلاف دمایی را نمایش می دهند و به اپراتورها در تشخیص افراد با دمای بالا یا غیر طبیعی کمک می کنند. از آنجا که دوربینهای حرارتی تصاویر را به صورت آنی تولید می کنند، فرآیند ارزیابی کلی، کمتر از یک ثانیه طول می کشد و بنابراین این دوربینها ابزاری ایده آل و مؤثر برای غربالگری سریع افراد به شمار می روند.
جالب است بدانید که اگرچه در فرآیند غربالگری، مسئولان مربوطه معمولاً سطح مشخصی را در نظر می گیرند (مثلاً 37.5 درجه سانتیگراد) و افرادی که دمای بدنشان بالاتر از این تشخیص داده شود، برای بررسیهای بیشتر نگه داشته می شوند، اما چنین روشی ممکن است نقصهایی نیز داشته باشد؛ مثلاً اینکه فردی به دلیل حضور در محیط خنکی مانند داخل هواپیما دمای بدن وی پایین نشان داده شود، حال آنکه این فرد در حقیقت تب دارد. به همین دلیل فناوریهایی مانند جبران کننده دمای اتوماتیک FLIRمی تواند روشی کارآمدتر باشد. این راهکار، دمای فرد را با سایر افراد در آن محیط مقایسه می کند؛ زمانی که تشخیص داده شود فردی نسبت به سایرین دمای بالاتری دارد، نگه داشته می شود.
