علی‌رغم بروز حریق‌های مکرری که به واسطه‌ی مشاغل داغ ایجاد شده و حتی با وجود انتشار استانداردهای حریق از سوی مؤسسه‌ی NFPA که اولین مورد آن در سال 1962 منتشر گردید، همچنان در محیط‌هایی که مشاغل داغ، از جمله جوشکاری، لحیم‌کاری، جوش برنجی، برشکاری و کار با دریل انجام می‌شود، شاهد بروز حوادثی همچون انفجار و آتش‌سوزی‌های بزرگ هستیم. بر اساس گزارش NFPA، در طول سال‌های 2010 تا 2014، سازمان آتش‌نشانی ایالات متحده برای اطفای 4400 مورد آتش‌سوزی مرتبط با مشاغل داغ به محل اعزام شده است. در ماه مارچ 2014، دو آتش‌نشان در بوستون ایالات متحده که برای اطفای حریقی ناشی از مشاغل داغ به محل اعزام شده بودند، جان سپردند. در نتیجه‌ی این فاجعه، مؤسسه‌ی NFPA، با مسئولین این شهر و سازمان آتش‌نشانی آنجا همکاری کرده تا آموزش‌های لازم به کارگران در این منطقه داده شود. تاکنون، بیش از سیزده هزار کارگر در این برنامه شرکت و آموزش‌های لازم را دیده‌اند. در ادامه به برخی از باورهای غلط در این حوزه می‌پردازیم.
باور غلط: تنها جوشکاری و برشکاری جزو مشاغل داغ به شمار می‌روند.
واقعیت: بــر اساس تـعاریف قانون NFPA 51B، شغل داغ به کارهایی از قبیل سوزاندن، جوشکاری و یا هر نوع فرآیندی گفته می‌شود که ممکن است باعث شروع حریق و یا انفجار شوند. البته در این میان، تنها به کارهایی که با شعله سروکار دارند، اطلاق نمی‌شود. در نهایت، حتماً لازم نیست، شعله‌ای دیده شود تا حرارتی به وجود آید. فعالیت‌هایی از قبیل کار با دریل، لحیم‌کاری، جوش برنجی، ساییدن، کار با حرارت، تراشکاری، ذوب لوله‌ها و مواردی از این قبیل، همگی از جمله مشاغل داغ به شمار می‌روند.
باور غلط: لحیم‌کاری اتصالات که برای کارهای لوله‌کشی صورت می‌گیرد، چندان خطرناک نیست.
واقعیت: بر اساس گزارش NFPA، در مورد حریق‌های مرتبط با مشاغل داغ، 34 درصد از حریق‌ها، به خاطر لحیم‌کاری و کار داغ در خانه‌ها اتفاق می‌افتد. هرچند، از آنجا که این نوع کار باید در مجاورت مواد و عایق‌های ساختمانی اشتعالزا انجام شود، می‌تواند به عنوان یکی از چالش‌های مهم درباره‌ی ایمنی مشاغل داغ در نظر گرفته شود.
باور غلط: به محض اتمام فرآیند مشاغل داغ خطر رفع می‌شود.
واقعیت: بر اساس قوانین NFPA 51B و دیگر کدهای حریق، لازم است که یک نفر – به صورت معمول کسی که کاملاً با مسائل ایمنی آشنا است، به مدت سی دقیقه بعد از اتمام کار در محیط باقی بماند و محل را مورد بررسی قرار دهد تا مبادا خطری باقی مانده باشد و یا قسمت‌های داغ دچار حریق مجدد گردند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که حرارت باقی‌مانده این خطر را دارد که تا چهار ساعت بعد از اتمام کار داغ، منجر به وقوع حریق گردد.
باور غلط: حفظ اصول ایمنی در مشاغل داغ بر عهده‌ی مسئول فرآیند کار است.
واقعیت: بر اساس NFPA 51B، حفظ و برقراری اصول ایمنی بر عهده‌ی سه نفر است: مسئول بخش؛ مسئول اپراتور شغل داغ و مسئول بازرسی خطرات حریق. استاندارد مذکور وظایف این افراد به عنوان مسئول برقراری ایمنی در محیط‌کاری تعریف کرده و الزام داشته که در صورت تغییر در هر یک از این شرایط بایستی کار متوقف شود تا شرایط دوباره به حد قابل قبولی برسد. در این زمینه آموزش حرفِ اول را می‌زند. در کل، هدف از اجرای این قانون آن است که کارکنان بدانند در صورت ناایمن شدن شرایط کاری، حتماً بایستی وضعیت را به مسئولین گزارش دهند تا مورد بررسی قرار گیرد.
باور غلط: بقایای مشاغل داغ از قبیل جرقه، خاکستر، مواد آلوده، انتقال گرما و موارد دیگر تنها تا یک فاصله‌ی محدود گسترش می‌یابد.
واقعیت: بسیاری از انواع مشاغل داغ همچون جوشکاری، تراشکاری و برش فلزات باعث ایجاد جرقه، خاکستر و یا مواد آلوده می‌شوند که تا فاصله‌ی بسیاری از محل کار ممکن است پخش شوند. بر همین اساس، قانون NFPA 51B حداقل فاصله‌ی 10 متری (35 فوت) را از هر جهت در نظر گرفته تا از تماس با باقیمانده‌های داغ مواد، از جمله جرقه و یا خاکستر تماس حاصل نشود. این فاصله تنها یک حداقل است و در شرایطی همچون باد و یا وجود علف‌های خشک در محیط ممکن است ضرورتاً این فاصله را بیشتر کند. در موقعیت‌های مرتفع هنگام کار، دیده شده که جرقه‌ها به صورت عمودی بعضاً تا سی چهل متری نیز پایین افتاده‌اند.
همواره لازم است تا با در نظر گرفتن قوانین موجود در صنعت، نکات ایمنی رعایت گردند و بدین ترتیب، از بروز حوادث ناخوشایند و خسارات جانی و مالی جلوگیری گردد.
